به گزارش مشرق، مهر به نقل از پایگاه اینترنتی brecorder نوشت: "باب کار" در گفتگو با "اسکای نیوز" به دلایل آمریکا برای عدم حضور طولانی مدت در این پایگاه اشاره کرد و گفت: حضور طولانی مدت آمریکا در این پایگاه هزینه بر بوده و همچنین در تعارض با منافع دولت استرالیاست.

استرالیا از برنامه های طولانی مدت آمریکا برای گسترش حضور نیروی دریایی آمریکا در اقیانوس آرام استقبال کرده و سال گذشته نیز موافقت خود را برای استقرار دو هزار و 500 تفنگدار دریایی در نزدیگی شهر "داروین" در شمال این کشور اعلام کرده است.

این اقدام آمریکا با هدف نظارت بیشتر و بهتر بر عملکرد نظامی چین صورت می گیرد. در همین رابطه قرار بود هواپیماهای جاسوسی ایالات متحده نیز در سواحل استرالیا مستقر شوند.

در سال 2011 آمریکا توافق نظامی جدیدی را با استرالیا برای اعزام ناو های جنگی، جنگنده ها و 2500 تفنگدار دریایی به شهر داروین استرالیا، در نزدیکی چین ، به امضا رساند.

این پایگاه تازه ترین پایگاهی است که در شبکه پایگاههای زنجیره ای آمریکا، در عرصه جهانی جای گرفته است. این اقدام آمریکا نخستین گسترش نظامی آمریکا در منطقه اقیانوس آرام بعد از جنگ ویتنام است.   

بیش از پنجاه درصد تولید ثروت جهان در کشورهای حوزه اقیانوس آرام متمرکز شده است. آمریکا و چین در دو سوی اقیانوس آرام در محور قرار دارند ولی کشورهای مهم دیگری هم در قاره آمریکا و هم در قاره آسیا وجود دارند که در تولید ثروت نقش مهمی را ایفا می نمایند.

 

برزیل و کانادا در قاره آمریکا، ژاپن، کره جنوبی و استرالیا درآسیا و اقیانوسیه از اقتصادهای مطرح هستند. ازاین رو می توان گفت هم زمان با جابجایی مرکز ثقل تولید و ثروت از حوزه اقیانوس اطلس، که سواحل شرقی آمریکا را با اروپا پیوند می داد، به شرق آسیا، به تدریج از اهمیت حوزه اقیانوس اطلس کاسته می شود و حوزه اقیانوس آرام جای آن را می گیرد.

 

توجه استراتژی جدید نظامی آمریکا به شرق آسیا، ناشی ازهمین جابجایی مرکز ثقل قدرت و ثروت است. تلقی آمریکا این است که قرن بیست و یکم نیز قرن آمریکاست و این نقش را با بازیگران جدید آسیایی می باید ایفا نماید. انتقال مرکز ثقل توجه آمریکا از اروپا به شرق آسیا در محاسباتی پیچیده تر و دقیق تر صورت می گیرد.